تهیه: مدیر سایت
هُوَ الَّذِی بَعَثَ فِی الأُمِّیِّینَ رَسُولًا مِنْهُمْ یَتْلُوا عَلَیْهِمْ آیاتِه وَیُزَکِّیهِمْ وَیُعَلِّمُهُمُ الْکِتابَ وَالْحِکْمَهَ وَإِنْ کانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِی ضَلالٍ مُبِینٍ * وَآخَرِینَ مِنْهُمْ لَمَّا یَلْحَقُوا بِهِمْ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ (سوره جمعه، آیه های 2 و 3)
او (خداوند) کسی است که در میان جمعیت درس نخوانده رسولی از خودشان برانگیخت تا آیاتش را بر آنها بخواند ، و آنها را پاکیزه کند ، و کتاب و حکمت بیاموزد ، هر چند پیش از آن در گمراهی آشکاری بودند * و رسول بر گروه دیگری که هنوز به آنها ملحق نشده اند ، و او عزیز و حکیم است.
در حدیثی می خوانیم هنگامی که پیغمبر اکرم(ص) این آیه را تلاوت فرمود سؤال کردند : اینها کیانند ؟
پیامبر(ص) دست خود را بر شانه سلمان گذارد ، و فرمود:
«لو کان الایمان فی الثریا لنالته رجال من هؤلاء؛ اگر ایمان در ستاره ی ثریا باشد مردانی از این گروه ( ایرانیان ) به آن دست می یابند.»
این حدیث را طبرسی در «مجمع البیان» علامه طباطبائی در «المیزان» و سیوطی در «در المنثور» زمخشری در «کشاف» قرطبی در تفسیرش و مراغی در تفسیر خود و سید قطب در «فی ظلال» ذیل آیه مورد بحث نقل کرده اند و در اصل از «صحیح بخاری» گرفته شده.
منبع:
تفسیر نمونه، ج 24، ص 109.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
